ဘူတာအမွတ္ ၆၁

ဘူတာအမွတ္ ၆၁

ရခိုင္႐ိုးမထဲက ဓားသိုင္းနဲ႔
ဇူလိုင္မိုးမခထဲက ပန္း႐ိုင္းလို
အ႐ိုင္းအစိုင္း လွခဲ့တာ
အေဖ ...။

ပုန္းညႇက္ေလွကေလးနဲ႔ ေန႔ရက္မ်ား
ဒီေရတက္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေလးနဲ႔
အင္ဂ်င္တစ္ခုလံုး ၀ါးၿမိဳခံခဲ့ရတာေတာင္
ဧရာ၀တီကို မမုန္းခဲ့တာ
အေဖ ...။

အညာေႏြ ေနပူက်ဲေအာက္
ပတ္ၾကားအက္ ေျခဖေနာင့္ေတြ
႐ိုးမ မုန္တိုင္းထဲ
တစ္မိုးလံုး တင္းခဲ့တဲ့ မာနေတြနဲ႔
႐ိုးမေတာင္တန္းေတြေပၚ
တစ္ေဆာင္းလံုး လီဗာဗ်င္းခဲ့တာ
အေဖ ...။

ခန္းလံုးျပည့္ ပန္းခ်ီေတြ ကာရံထားတဲ့ အိမ္မွာ
အေဖနဲ႔ အတူ ေခါင္မိုးေတြမိုး
စည္း႐ိုးေတြခတ္ ထင္းေတြျဖတ္
ထံုးေတြသုတ္ ေပါင္းေတြခုတ္
ကတုတ္ေျမာင္းေတြလည္း တူးခဲ့တယ္။

အေဖေရးခဲ့တဲ့ ေဆးေရးပန္းခ်ီမွာ
သံစဥ္မဲ့ စကားသံေတြ ရွိတယ္။

အေဖ ေသြးခဲ့တဲ့ ဓားမွာ
ေမွာ္ေအာင္ေနတဲ့ သတၱိေတြ ရွိတယ္။

ေျခဆန္႔ခဲ့တဲ့ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္
ေသခ်င္ေစာ္နံ ေလာကဓံထဲ
အေဖ ေပးခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာက
မိုးရြာေသာ ေန႔တစ္ေန႔။

အခုေတာ့ ...
တစ္သက္လံုး သံုးမကုန္တဲ့
စကားလက္ေဆာင္နဲ႔
အေဖ့ တန္ဖိုးေတြ နားလည္
အေဖေပးတဲ့ ေသြးနဲ႔
အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ရဲပါတယ္ အေဖ။

ခုဆို
အေဖက ၆၁ ဘူတာကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီး
ရထားတစ္စီးလို ဆက္လက္ ခုန္ေမာင္းေနၿမဲ။

ေလျပည္

လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္က “ေဖေဖ့ရဲ႕ ၆၁ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ အမွတ္တရ” ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။
ဇြန္လ တတိယပတ္ တနဂၤေႏြေန႔ “ႏိုင္ငံတကာ အေဖမ်ားေန႔” မွာ အမွတ္တရ တင္လိုက္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ
၁၉၁၅ ေရွ႕ေန ဦးဖာသား။
ဇာတိ နတ္ေမာက္ မေကြးခ႐ိုင္
သိၾကမ်ားခုတိုင္
ႀက့ံႀကံ့ခိုင္တဲ့ ဇာနည္ဖြား
မိခင္ေဒၚစုသား။
ျပည္ေထာင္စုရဲ့ေက်းဇူးရွင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ဖခင္
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ မွာစကား
ငါတို႔ မေမ့အား။
ျပည္ေထာင္လြတ္ေရး ႀကိဳးပမ္းေအာင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔ေခါင္းေဆာင္
ဆိုရွယ္လစ္ေဘာင္ လမ္းစဥ္မ်ား
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ခ်မွတ္သြား။ ။

ေလျပည္
၁၃-၂-၂၀၁၁ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၉၆ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔)

ဖူးပြင့္ခြင့္ မရေသာ ၾကာျဖဴတစ္ပြင့္

ေရကန္ အသင့္ပါလ
ခ်စ္ပန္းငယ္ ၾကာျဖဴပြင့္ရယ္
ဖူးပြင့္ေစသား။

ျမတ္ဘုရားထံ အေမ ဆုေတာင္းေသာ္လည္း
ရင္ထုကာ ငို႐ဳွိက္ရၿပီေပါ့
ခ်စ္ေသာ ပန္းကေလး မပြင့္လာ

ေျမမွာ ေပၚခြင့္မရ
ေရမွာ ေပ်ာ္ခြင့္မရတာမို႔
ေရကန္ အသင့္ေပမယ့္
ၾကာတစ္ပြင့္ မပြင့္ႏုိင္ခဲ့ဘူး

အို ... ခ်စ္တဲ့ အေမ့သား။

ေလျပည္
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၈ ရက္။ (အဂၤါေန႔ ည ၁၂း၀၀ နာရီ)

ကို၀င္းေဇာ္ + အိမို႔ တို႔၏ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္
ေမြးဖြားကာ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ေသာ
သားဦးကေလး ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ပါေစ။

အေမ့ထံသုိ႔ အေလာသံုးဆယ္ ေမးခြန္းမ်ား

အုန္းသီး ငွက္ေပ်ာသီးနဲ႔ ဘုရားပန္းစည္းေတြကို သယ္
မိသားစုအတြက္ ဆန္ေလးျပည္ကိုဆြဲ
ခရမ္းခ်ဥ္သီးပဲ ပါလာတတ္တဲ့အေမ
က်ေနာ့ေမေမ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၿပီလား။

ေန႔လည္မွာ အိမ္အလုပ္ေတြ ႐ွဳပ္ေနတာမို႔
အိပ္ဖုိ႔ေတာင္ အခ်ိန္မရတဲ့ အေမ
က်ေနာ့ေမေမ အင္အားေတြမွ ျပည့္ၿဖိဳးရဲ႕လား။

ဟိုဘက္ရပ္ကြက္မွာ ေစ်းေလွ်ာ့ေပးတယ္ၾကားတိုင္း
သြားတန္းစီရဦးမယ္ဆိုတဲ့ အေမ
အရင္ကလို သြက္လက္ေနတုန္းပဲလား။

၅၇ ႏွစ္ ျပည့္ၿပီ အေမေရ
အားလံုးက မေန႔တေန႔ကလုိပါပဲ
ဒီႏွစ္လည္း က်ေနာ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္က
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပဲျဖစ္မယ္ဆိုတာ
အေမ ႀကိဳသိေနမယ္ မဟုတ္လား။

၃ ႏွစ္ေလာက္ မေတြ႕ရေတာ့
အေမ ဘာေတြမ်ား ေျပာင္းလဲသြားမလဲေနာ္။

သြားေတြမ်ား က်ဳိးေနမလား
ပါးရည္ နားရည္ေတြ တြန္႔ေနမလား
အရင္လို ဆံပင္ျဖဴေတြ ေဆးဆိုးေပးမယ့္သူေရာ ရွိရဲ႕လား
နင္းႏွိပ္ေပးမယ့္ က်ေနာ့လို အ႐ိိုးတစ္ေယာက္ေရာ ရွိရဲ႕လား။

မီးဖိုခန္းထဲ တစ္ေယာက္ထဲ စကားေတြေျပာေနေသးလား အေမ
ၿခံထဲမွာ သီးပင္စားပင္ေတြေရာ စိုက္ပ်ဳိးျဖစ္ရဲ႕လား
က်ေနာ္ ပို႔တဲ့လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔
ပြဲေန႔ပြဲထိုင္ေရာ တက္ျဖစ္ရဲ႕လားအေမ။

အတင္းေျပာတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္မွာ
အေမ့မ်က္ႏွာ ၀င္း၀င္းပပ ရွိပါရဲ႕လား။
အေမ စိတ္လက္ခ်မ္းသာ ရွိပါရဲ႕လား။
အေမ က်န္းက်န္းမာမာ ရွိပါရဲ႕လား။

ဒီႏွစ္လည္း ေမြးေန႔အလွဴေလး လုပ္ဦးမွာလားအေမ
ဘာေတြ ေကၽြးေမြးလုိ႔
ဘယ္လိုဒါနေတြ ျပဳမွာပါလဲအေမ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစအေမေရ
အေမ စိတ္ရႊင္လန္းလို႔ ၀င္းပပါေစ။
အေမ က်န္းမာလုိ႔ ေနမ်ားေကာင္းပါေစလို႔
အေ၀းေျမမွ ရွစ္ခိုးကန္ေတာ့ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ အေမ။

ေလျပည္
(ေမေမ့ ၅၇ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔သုိ႔ အမွတ္တရ)
“ေယာက်္ား၀ါဆို၊ မိန္းမျပာသုိ”တဲ့ က်ေနာ့ အေမက ျပာသိုလမွာ ေမြးတာပါ။
ဒါနဲ႔ ေၾကာ္ျငာ၀င္တယ္ပဲဆိုဆို၊ ၾကြားတယ္ပဲဆိုဆို အမယ္ က်ေနာ့အေဖကလည္း ၀ါဆိုဖြား ဗ်ဳိ႕။

သကၠရာဇ္ေဟာင္းရဲ႕ ေ၀ဒနာ

ႏွစ္ေဟာင္းက အညံ့ေတြစြန္႔လို႔
“ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုၾကစို႔” တဲ့
က်ဳပ္လည္း ႏွစ္သစ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။

ဒါနဲ႔မ်ား
က်ဳပ္ကပဲ အညံ့အဆိုးေတြ ေပးခဲ့သလို
တစ္ႏွစ္လံုး က်ဳပ္နဲ႔ လက္တြဲခဲ့ၿပီးမွ
တြဲလက္ေတြ ခါ,ထုတ္ခဲ့ၾကတာ
ႏႈတ္ဆက္ေဖာ္ေတာင္ မရၾကဘူး။

က်ဳပ္မွာသာ
ရင္ဘတ္ေပါက္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္
ေအာင့္သက္သက္ ညထဲ
ေရထဲ ေရေရာလို႔
ႏွလံုးသား ဟက္တက္နဲ႔
အက္ ကြဲ ၿပီး သံေယာင္လိုက္ ညာ
“ဟတ္ပီးနယူးရီးယား” ပါ။

ေလျပည္
၃၁.၁၂.၂၀၀၇

လြန္ခဲ့တဲ့ (၃) ႏွစ္ေလာက္က ေရးခဲ့တာေလးပါ။
ဒီေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ဆိုေတာ့ ကဗ်ာေလး ၃ ႏွစ္ျပည့္အျဖစ္ တင္ထားလိုက္ပါတယ္။

“ .... .... .... ”

အခ်စ္လား
ဘ၀တစ္ပါးမွာ ငိုကာ ထားခဲ့တယ္။

က်ေနာ္လား
အေမ့ရင္မွာ ခိုကာ နားခဲ့တယ္။

ဒီလုိနဲ႔
လူပံုက ခပ္ထက္ထက္
စိတ္က လက္တစ္ဆစ္နဲ႔
က်ေနာ့ကိုယ္ က်ေနာ္ ဆြဲႏွစ္ခဲ့တယ္။

“မ်ဳိးခ်စ္” ဆိုတဲ့ ဂယက္မွာ။

ေလျပည္
(၂၄-၁၂-၂၀၁၀၊ ေသာၾကာေန႔၊ ညေန ၅း၀၀)

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရလို႔ ေရးျဖစ္သြားတာပါ။
သူက ေတာင္ပံခ်ဳိးခံထားရၿပီး ခုထိ ေတာင္ပံခတ္ခြင့္ မရေသးဘူး။
သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္သူကေတာ့ ေတာင္ပံခတ္ခြင့္ေလးေတာင္ မရခဲ့ပါဘူး။

အေတြးမ်ား

အ႐ူး
အ႐ူးေတြဟာ အရင္လုပ္တယ္။ ေနာက္မွ ေတြးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အမွားေတြနဲ႔ မကုန္ႏိုင္တဲ့ ဒုကၡေတြကို ႀကံဳေတြ႕ၾကရတယ္။

လူေတာ္
လူူေတာ္ေတြကေတာ့ အရင္ စဥ္းစားတယ္။ ေနာက္မွ ေဆာင္ရြက္တယ္။
မၾကာခဏဆိုသလို ေလထဲမွာ တိုက္အိမ္ေဆာက္တဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ေက်နပ္ေနတတ္ၾကတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ အေတြးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕သတၱိကို အႀကိမ္မ်ားစြာ ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္တယ္။

ပညာရွိ
ပညာရွိေတြကေတာ့ အေတြးေတြကေန အလုပ္ေတြ လုပ္တယ္။
အလုပ္လုပ္ရင္းလည္း ေတြးတယ္။
လုပ္သမွ်ေတြကို လက္ေတြ႕က်က်နဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္လည္း လုပ္တယ္။
သူတို႔ဟာ နေ၀တိမ္ေတာင္ မျဖစ္ဘူး။
စြမ္းအင္နဲ႔ အခ်ိန္ကို သက္သာေစၿပီးေတာ့ ေခ်ာေမြ႕တဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ခရီးဆက္တယ္။

Charles Akara ၏ "The Foolish, The Clever and The Wise" (အ႐ူး၊ လူေတာ္ ႏွင့္ ပညာရွိ) စာအုပ္ မွ “Thoughts” (အေတြးမ်ား) စာပိုဒ္အား ဘာသာျပန္ဆိုသည္။